TRADYCYJNE PODEJŚCIE DO KLASYFIKACJI ZWIERZYNY SPÓŁKI WELES
(szersze opracowanie regulaminu skupu zwierzyny dostępne po kontakcie)
OBSZAR USZKODZEŃ NIEZALEŻNIE OD GATUNKU
Klasa I
NIEUSZKODZONE UDŹCE (SZYNKI), COMBER (SCHAB) ORAZ POLĘDWICZKI.
Prawidłowa świeżość tuszy. Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy I.
Klasa II
USZKODZENIE LUB BRAK JEDNEGO Z ELEMENTÓW: UDŹCA (SZYNKI), COMBRA (SCHABU) BĄDŹ POLĘDWICZKI.
Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy II.
Klasa III (POZA NORMĄ)
USZKODZENIE LUB BRAK CO NAJMNIEJ DWÓCH ELEMENTÓW: UDŹCA (SZYNKI), COMBRA (SCHABU) BĄDŹ POLĘDWICZEK.
Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy II wraz z uszkodzonym co najmniej jednym z w/w elementów.
Tusze waży się czyste, bez narogów, sadła i grzęz (wymiona). Stosuje się tradycyjne poprawki wagowe (do pełnych kilogramów) na ubytki spowodowane odparowaniem: sarna do 1kg, jeleń 2-5kg, dzik 1-5kg w zależności od jakości i momentu dostarczenia tuszy oraz jej masy własnej.
TUSZE TRUDNE DO OCENY PRZYJMUJE SIĘ „WARUNKOWO” LUB „DO OCENY” BEZ WPISYWANIA KLASY I WARTOŚCI NA „MP”.
OSTATECZNĄ WERYFIKACJĘ KLASY I WAGI TUSZY W SKÓRZE PRZEPROWADZA ZAKŁAD „AGNO” W BRODNICY.
Mięso dziko żyjących zwierząt łownych jest jednym z najzdrowszych i najmniej kalorycznych na rynku. Średnia wartość energetyczna dla dziczyzny wynosi około 120 kcal na 100 g. Ponadto proporcje zawartości białka do tłuszczów jest odwrotna do innych mięs. Prawie 80% wartości energetycznej pochodzi od pełnowartościowego białka. Zawartość tłuszczu wynosi zaledwie 3 g na 100 g produktu surowego. Takie proporcje wynikają z trybu życia zwierzyny (ruchliwość zwierząt powoduje intensywne spalanie tkanki tłuszczowej i brak odkładania się jej nadmiaru w ciele). Mięso zwierząt łownych jest więc bardziej ukrwione, mniej otłuszczone i posiada bardzo niską zawartość cholesterolu – zaledwie 80 mg w 100 g. Tak korzystny skład może odgrywać istotną rolę w profilaktyce i leczeniu chorób serca. Walory dziczyzny nie kończą się na niskiej kaloryczności i korzystnym rozkładzie makroskładników. Mięso z tego rodzaju stanowi bowiem bogate źródło ważnych dla człowieka składników mineralnych, przede wszystkim żelaza (na co wskazuje jego intensywnie czerwony kolor), fosforu i wapnia. Ich ilość w dziczyźnie jest większa, niż w innych gatunkach mięs.
Dzika zwierzyna odżywia się głównie pokarmem leśnym o intensywnym zapachu, co przekłada się na wyjątkowy i charakterystyczny smak mięsa. Zależnie od rodzaju zwierzęcia, może on być bardzo różny – od delikatnego i aromatycznego mięsa sarny czy jelenia, po bardziej ostry, charakterystyczny smak mięsa dzika. Najbardziej cenione wśród smakoszy jest mięso młodych osobników, uważane za najdelikatniejsze i posiadające najwyższą wartość smakową.
Free AI Website Builder