Weles

UMOWA KUPNA ZWIERZYNY
POBIERZ UMOWĘ

urt68or

khikh

 

Klasyfikacja zwierzyny

TRADYCYJNE PODEJŚCIE DO KLASYFIKACJI ZWIERZYNY SPÓŁKI WELES
(szersze opracowanie regulaminu skupu zwierzyny dostępne po kontakcie)


OBSZAR USZKODZEŃ NIEZALEŻNIE OD GATUNKU

Klasa I
NIEUSZKODZONE UDŹCE (SZYNKI), COMBER (SCHAB) ORAZ POLĘDWICZKI. Prawidłowa świeżość tuszy. Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy I.

Klasa II
USZKODZENIE LUB BRAK JEDNEGO Z ELEMENTÓW: UDŹCA (SZYNKI), COMBRA (SCHABU) BĄDŹ POLĘDWICZKI. Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy II.

Klasa III (POZA NORMĄ)
USZKODZENIE LUB BRAK CO NAJMNIEJ DWÓCH ELEMENTÓW: UDŹCA (SZYNKI), COMBRA (SCHABU) BĄDŹ POLĘDWICZEK.
Waga tuszy zgodnie z cennikiem dla klasy II wraz z uszkodzonym co najmniej jednym z w/w elementów.

Tusze waży się czyste, bez narogów, sadła i grzęz (wymiona). Stosuje się tradycyjne poprawki wagowe (do pełnych kilogramów) na ubytki spowodowane odparowaniem: sarna do 1kg, jeleń 2-5kg, dzik 1-5kg w zależności od jakości i momentu dostarczenia tuszy oraz jej masy własnej.
TUSZE TRUDNE DO OCENY PRZYJMUJE SIĘ „WARUNKOWO” LUB „DO OCENY” BEZ WPISYWANIA KLASY I WARTOŚCI NA „MP”.

OSTATECZNĄ WERYFIKACJĘ KLASY I WAGI TUSZY W SKÓRZE PRZEPROWADZA ZAKŁAD „AGNO” W BRODNICY.


 

 

Wartości odżywcze mięsa z dziczyzny

Mięso dziko żyjących zwierząt łownych jest jednym z najzdrowszych i najmniej kalorycznych na rynku. Średnia wartość energetyczna dla dziczyzny wynosi około 120 kcal na 100 g. Ponadto proporcje zawartości białka do tłuszczów jest odwrotna do innych mięs. Prawie 80% wartości energetycznej pochodzi od pełnowartościowego białka. Zawartość tłuszczu wynosi zaledwie 3 g na 100 g produktu surowego. Takie proporcje wynikają z trybu życia zwierzyny (ruchliwość zwierząt powoduje intensywne spalanie tkanki tłuszczowej i brak odkładania się jej nadmiaru w ciele). Mięso zwierząt łownych jest więc bardziej ukrwione, mniej otłuszczone i posiada bardzo niską zawartość cholesterolu – zaledwie 80 mg w 100 g. Tak korzystny skład może odgrywać istotną rolę w profilaktyce i leczeniu chorób serca. Walory dziczyzny nie kończą się na niskiej kaloryczności i korzystnym rozkładzie makroskładników. Mięso z tego rodzaju stanowi bowiem bogate źródło ważnych dla człowieka składników mineralnych, przede wszystkim żelaza (na co wskazuje jego intensywnie czerwony kolor), fosforu i wapnia. Ich ilość w dziczyźnie jest większa, niż w innych gatunkach mięs.

Dzika zwierzyna odżywia się głównie pokarmem leśnym o intensywnym zapachu, co przekłada się na wyjątkowy i charakterystyczny smak mięsa. Zależnie od rodzaju zwierzęcia, może on być bardzo różny – od delikatnego i aromatycznego mięsa sarny czy jelenia, po bardziej ostry, charakterystyczny smak mięsa dzika. Najbardziej cenione wśród smakoszy jest mięso młodych osobników, uważane za najdelikatniejsze i posiadające najwyższą wartość smakową.